dinsdag 22 mei 2007
maandag 21 mei 2007
Jacob Creuzfeld -Transnationalist-
Onlangs ben ik er achter gekomen dat ik lijd aan
een ziekte. Wees niet bang, het is niets ernstigs
en het zal ook niet mijn dood worden. Ik weet
dat sommige mensen het helemaal niet erg
zouden vinden als ik de pijp uit zou gaan. Ik
snap ook wel dat je jaloers wordt op iemand met
zoveel kwaliteiten als ik. Mijn ziekte is trouwens
ook niet echt een ziekte, het is eerder een stoornis
en er is helaas nog geen reguliere behandelmethode
voor. Toch heeft mijn ziekte al wel een
sticker opgeplakt gekregen. Dat doen de heren
artsen graag. Mijn ziekte draagt inmiddels het label
transnationalisme. Waarschijnlijk gaat er geen
belletje rinkelen bij deze term en daarom zal ik
het even verduidelijken. Uiteraard kent iedereen
transseksualisme. Transnationalisme lijkt hier in
zekere zin op. Een transseksueel wordt namelijk
geboren in het verkeerde lichaam, terwijl een
transnationalist een lichaam heeft dat geboren is
in het verkeerde land. Met transnationalisme valt
te leven, maar de acceptatie in onze maatschappij
is nog ver te zoeken. Zeker in mijn geval, omdat
ik een Nederlander ben die ervan overtuigd is dat
hij een Duitser is. Elke dag kijk ik in de spiegel
en dan zie ik een man die Duits is, terwijl hij
een Nederlands paspoort heeft. Daar zit ook het
grootste probleem. Zoals de trouwe lezer weet
ambieer ik een hoge positie in dit land en met
een dubbel paspoort zouden ze wel eens moeilijk
kunnen gaan doen als ik Jan Peter ga opvolgen.
Daarnaast word je nogal raar aangekeken door
Nederlandse sletjes als je in bed tijdens je hoogtepunt
roept: ‘Ich arriviere, ich arriviere, mein
Schnuckelpupchen.’
Een groot voordeel is dat in Duitsland ‘comasaufen’
een geaccepteerd fenomeen is. Iets dat
ik zelf ook graag doe. Een groot nadeel is echter
dat Duitsers volgens een onlangs verschenen test
van Durex gemiddeld maar 104 keer per jaar seks
hebben, terwijl Nederlanders een gemiddelde
van 114 halen. Daar zal ik dus mee moeten leren
leven. De Nederlanders voegen volgens de test
overigens niet veel nieuws toe aan de bestaande
seksuele handelingen. Alleen pauperzender TMF,
waarbij de ‘M’ voor ‘music’ schijnt te staan, speelt
hier een rol. Aangezien ik wel eens kansloos TMF
kijk zie ik ook vaak ’s nachts teksten voorbij-
komen als: ‘pijpen: als je dit doet kunt je een SOA
krijgen. Zorg daarom dat je geen wondjes hebt
als je hem afzuigt. Doorslikken wordt vaak als
een pré ervaren door de man’. Uiteraard had ik
wel eens gehoord van pijpen en beffen, maar toen
kwam op een nacht het woord swaffelen voorbij.
Voor degenen die ook achterlopen op seksueel
gebied: swaffelen is zachtjes met je lul tegen
het hoofd van een sletje aanslaan en doen
alsof ze stout is
geweest.
Op TMF weten ze ons seksueel nog wel wat bij
te brengen, maar qua echte muziek is het heel
droevig gesteld. Ook op deze muziekzender
wordt het nieuwe album ‘Where the seamen put
their semen’ van de Almond Flavoured Rounds
doodgezwegen. Uiteraard wilde deze krant daar
eveneens geen aandacht aan besteden, omdat de
teksten te seksistisch en te reactionair zouden
zijn. Ik ben van mening dat de Almond Flavoured
Rounds gewoon zeggen wat ze denken en doen
wat ze zeggen. Net zoals de grootste Nederlander
aller tijden; wijlen Pim. Zo gaat ‘The only way
to the top is to suck seed’ over carrièrevrouwen
en het nummer ‘Viva la Revolucion’ over al het
goede dat George Bush in Afghanistan en Irak
heeft gedaan, zoals bijvoorbeeld het brengen van
Westerse normen en waarden. Ik verheug daarom
ook al op ‘Iraks Next Top Model’ en ‘Schaapherder
zoekt vrouw’. Wat de critici ook allemaal
tegen de Almond Flavoured Rounds mogen
hebben, deze band geeft mij heel veel steun nu
ik moet accepteren dat ik lijd aan transnationalisme.
Vooral door het nummer ‘Widergutmachungsschnitzel-
polka’ kan ik mijn ziekte
een plaatsje geven en dat lukt vrij aardig. Zo
stel ik mij tegenwoordig aan sletjes voor met
de woorden: ‘Hallo, ich bin der Jacob: der beste
Schwaffelar von Deutschland.’ Als dat die sletjes
niet ‘imponiert’ zal ik uiteindelijk toch moeten
vertrekken naar Duitsland. Van daaruit zal ik
dan mijn strijd voor het gedachtegoed van Pim
voortzetten en Nederland alsnog veroveren om
het Fortuynisme veilig te stellen. In dat geval
beloof ik aan jullie: ‘Das mache ich im Handumdrehen.
Ohne zweifel.’
een ziekte. Wees niet bang, het is niets ernstigs
en het zal ook niet mijn dood worden. Ik weet
dat sommige mensen het helemaal niet erg
zouden vinden als ik de pijp uit zou gaan. Ik
snap ook wel dat je jaloers wordt op iemand met
zoveel kwaliteiten als ik. Mijn ziekte is trouwens
ook niet echt een ziekte, het is eerder een stoornis
en er is helaas nog geen reguliere behandelmethode
voor. Toch heeft mijn ziekte al wel een
sticker opgeplakt gekregen. Dat doen de heren
artsen graag. Mijn ziekte draagt inmiddels het label
transnationalisme. Waarschijnlijk gaat er geen
belletje rinkelen bij deze term en daarom zal ik
het even verduidelijken. Uiteraard kent iedereen
transseksualisme. Transnationalisme lijkt hier in
zekere zin op. Een transseksueel wordt namelijk
geboren in het verkeerde lichaam, terwijl een
transnationalist een lichaam heeft dat geboren is
in het verkeerde land. Met transnationalisme valt
te leven, maar de acceptatie in onze maatschappij
is nog ver te zoeken. Zeker in mijn geval, omdat
ik een Nederlander ben die ervan overtuigd is dat
hij een Duitser is. Elke dag kijk ik in de spiegel
en dan zie ik een man die Duits is, terwijl hij
een Nederlands paspoort heeft. Daar zit ook het
grootste probleem. Zoals de trouwe lezer weet
ambieer ik een hoge positie in dit land en met
een dubbel paspoort zouden ze wel eens moeilijk
kunnen gaan doen als ik Jan Peter ga opvolgen.
Daarnaast word je nogal raar aangekeken door
Nederlandse sletjes als je in bed tijdens je hoogtepunt
roept: ‘Ich arriviere, ich arriviere, mein
Schnuckelpupchen.’
Een groot voordeel is dat in Duitsland ‘comasaufen’
een geaccepteerd fenomeen is. Iets dat
ik zelf ook graag doe. Een groot nadeel is echter
dat Duitsers volgens een onlangs verschenen test
van Durex gemiddeld maar 104 keer per jaar seks
hebben, terwijl Nederlanders een gemiddelde
van 114 halen. Daar zal ik dus mee moeten leren
leven. De Nederlanders voegen volgens de test
overigens niet veel nieuws toe aan de bestaande
seksuele handelingen. Alleen pauperzender TMF,
waarbij de ‘M’ voor ‘music’ schijnt te staan, speelt
hier een rol. Aangezien ik wel eens kansloos TMF
kijk zie ik ook vaak ’s nachts teksten voorbij-
komen als: ‘pijpen: als je dit doet kunt je een SOA
krijgen. Zorg daarom dat je geen wondjes hebt
als je hem afzuigt. Doorslikken wordt vaak als
een pré ervaren door de man’. Uiteraard had ik
wel eens gehoord van pijpen en beffen, maar toen
kwam op een nacht het woord swaffelen voorbij.
Voor degenen die ook achterlopen op seksueel
gebied: swaffelen is zachtjes met je lul tegen
het hoofd van een sletje aanslaan en doen
alsof ze stout is
geweest.
Op TMF weten ze ons seksueel nog wel wat bij
te brengen, maar qua echte muziek is het heel
droevig gesteld. Ook op deze muziekzender
wordt het nieuwe album ‘Where the seamen put
their semen’ van de Almond Flavoured Rounds
doodgezwegen. Uiteraard wilde deze krant daar
eveneens geen aandacht aan besteden, omdat de
teksten te seksistisch en te reactionair zouden
zijn. Ik ben van mening dat de Almond Flavoured
Rounds gewoon zeggen wat ze denken en doen
wat ze zeggen. Net zoals de grootste Nederlander
aller tijden; wijlen Pim. Zo gaat ‘The only way
to the top is to suck seed’ over carrièrevrouwen
en het nummer ‘Viva la Revolucion’ over al het
goede dat George Bush in Afghanistan en Irak
heeft gedaan, zoals bijvoorbeeld het brengen van
Westerse normen en waarden. Ik verheug daarom
ook al op ‘Iraks Next Top Model’ en ‘Schaapherder
zoekt vrouw’. Wat de critici ook allemaal
tegen de Almond Flavoured Rounds mogen
hebben, deze band geeft mij heel veel steun nu
ik moet accepteren dat ik lijd aan transnationalisme.
Vooral door het nummer ‘Widergutmachungsschnitzel-
polka’ kan ik mijn ziekte
een plaatsje geven en dat lukt vrij aardig. Zo
stel ik mij tegenwoordig aan sletjes voor met
de woorden: ‘Hallo, ich bin der Jacob: der beste
Schwaffelar von Deutschland.’ Als dat die sletjes
niet ‘imponiert’ zal ik uiteindelijk toch moeten
vertrekken naar Duitsland. Van daaruit zal ik
dan mijn strijd voor het gedachtegoed van Pim
voortzetten en Nederland alsnog veroveren om
het Fortuynisme veilig te stellen. In dat geval
beloof ik aan jullie: ‘Das mache ich im Handumdrehen.
Ohne zweifel.’
Abonneren op:
Posts (Atom)